همچنین، مراحل پایدارسازی در این تکنیک، به‌سرعت بالاتر و با آسانی بیشتری نسبت به انکراژ قابل انجام است. این موضوع باعث می‌شوند که عملیات گودبرداری با استفاده از سیستم نیلینگ به‌طور کلان و بهینه‌تر اجرا گردد.

برای مثال کنترل کفایت تعداد زهکش های به کار رفته در پیش بارگذاری

در این مقاله، به بررسی جامع نیلینگ، ازجمله معرفی این روش، مراحل اجرای آن و همچنین بررسی مزایا و معایب این سازه نگهبان می‌پردازیم.

انتخاب دقیق تجهیزات و امکانات در فرآیند سیستم میخ کوبی از اهمیت بسیاری برخوردار است. در ادامه، به معرفی برخی از این دستگاه‌ها و تجهیزات می‌پردازیم:

از دیدگاه اصول علمی مطرح در مهندسی ژئوتکنیک، روش نیلینگ به صورت مقاوم [۱] عمل کرده و اثر خود را از طریق اندرکنش خاک – میلگرد [۲] حاصل از ایجاد تغییرشکل در خاک اعمال می کند. از این رو استفاده از سیستم نیلینگ در موقعیت هایی که حساسیت به تغییرمکان های ناشی از گودبرداری بالابوده و یا در مجاورت سازه های حساس، قدیمی و فرسوده واقع هستند، و یا شامل خاک های نرم و متوسط به لحاظ سختی و مقاومت هستند، بطور کلی توصیه نمی گردد.

سپس لیفت های بعدی تا تراز نهایی به‌صورت مرحله‌ای و به نوبت اجرا خواهد شد.

در هر مرحله از عملیات حفاری، گمانه‌ها یا چاهک‌هایی به صورت افقی و مایل و همچنین به کمک دستگاه‌های حفاری مخصوص، در سطوح شیب‌دار و دیواره‌های محل گودبرداری ایجاد می‌شوند.

هرآنچه از ژئوتکنیک می خواهید را با ما در میان بگذارید، ما نقشه راه رو به شما معرفی میکنیم.

در مرحله بعد، با استفاده از محاسبات دقیق و جداول ساده شده، طراحی اولیه صورت می‌گیرد. سپس باید به پارامترهای مهمی شامل مقاومت اتصال میخ‌ها، قدرت پیوند بین دوغاب و خاک (چسبندگی) و طول و فاصله آن‌ها از یکدیگر، دقت شود.

این امر به دلیل جلوگیری از خروج دوغاب نیلینگ به بیرون از چاله انجام می‌شود.

همچنین، در این مرحله، اجرای نوارهای زهکش ژئوکامپوزیت نیز ضروری است.

عوارض سطحی شامل تاسیسات شهری، ساختمان ها و معارضات مجاور گود،

پنل برداری در هر مرحله مشروط به پایان یافتن عملیات پایدارسازی در مرحله تراز فوقانی است.

سطح ایستایی آب یکی از پارامترهای مهندسی است که بر سیستم‌های مهاربندی و میخ گذاری شده تاثیر قابل توجهی می‌گذارد.